เนื้อหาอีบุ๊ค
เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด เจ้าชายที่สามแห่งดินแดนซาวาเนีย ทรงเป็นผู้ชายที่แสนจะอ่อนโยนและเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว ต้องโคจรมาพบกับเจ้าหญิงฟารีดา องค์รัชทายาทแห่งอัฟบรา ผู้มีความผิดปกติทางด้านความคิดและอารมณ์ ทำให้เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดเกิดความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงเจ้าหญิงพระองค์นี้ให้กลับไปเป็นปกติเหมือนดังกับเด็กสาวทั่วไป
ทว่าสิ่งที่พระองค์คิดว่าง่าย กลับกลายเป็นสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิต เมื่อทรงพบว่า ภายใต้ผ้าโพกศีรษะและเสื้อผ้าบุรุษที่เจ้าหญิงฟารีดามักจะสวมใส่ คือปมปริศนาที่ทำให้พระองค์ต้องพาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องกับดินแดนที่ไม่เคยเหยียบย่างเลยสักครั้ง
“เจ้ารู้มั้ยว่า เรือนผมของสตรีเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินว่าผู้หญิงคนนั้นสวยงามมากน้อยเพียงไร และข้าก็คิดว่า ใบหน้าของเจ้าเหมาะกับเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนมากกว่าผ้าโพกศีรษะผืนนี้เสียอีก”
เจ้าชายหนุ่มชูผ้าโพกศีรษะสีน้ำตาลแก่ขึ้นขณะที่ตรัส และถ้อยคำนั้นก็ทำให้ใบหน้าจิ้มลิ้มระเรื่อขึ้นด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่ตัวพระองค์เองก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ที่แน่ๆ พระองค์ต้องไปจากที่นี่ในตอนนี้ ไปให้พ้นจากรอยยิ้มของบุรุษตรงหน้าให้เร็วที่สุด
“ถ้าอยากได้นักก็เอาไปเลย แต่ขอบอกไว้ก่อนนะ ว่าในห้องของข้ามีผ้าโพกศีรษะอีกเป็นสิบๆ ผืน และข้าก็จะโพกมันทุกวันด้วย” องค์รัชทายาทแห่งอัฟบราทิ้งสายตาดุๆ เอาไว้ ก่อนจะหันหลังแล้ววิ่งไปจากตรงนั้น โดยมีวรองค์สูงของผู้เป็นอาจารย์ส่งยิ้มตามด้วยความพึงพอใจ
“อีกไม่นานนักหรอกฟารีดา เจ้าก็จะไม่ได้ใช้มัน ต่อให้ในห้องของเจ้าจะมีผ้าโพกศีรษะอีกเป็นร้อยๆ ผืนก็ตาม” เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดตรัสกับองค์เองอย่างมาดมั่น
เจ้าชายเอ็ดเวิร์ด เจ้าชายที่สามแห่งดินแดนซาวาเนีย ทรงเป็นผู้ชายที่แสนจะอ่อนโยนและเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว ต้องโคจรมาพบกับเจ้าหญิงฟารีดา องค์รัชทายาทแห่งอัฟบรา ผู้มีความผิดปกติทางด้านความคิดและอารมณ์ ทำให้เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดเกิดความคิดที่จะเปลี่ยนแปลงเจ้าหญิงพระองค์นี้ให้กลับไปเป็นปกติเหมือนดังกับเด็กสาวทั่วไป
ทว่าสิ่งที่พระองค์คิดว่าง่าย กลับกลายเป็นสิ่งที่ยากที่สุดในชีวิต เมื่อทรงพบว่า ภายใต้ผ้าโพกศีรษะและเสื้อผ้าบุรุษที่เจ้าหญิงฟารีดามักจะสวมใส่ คือปมปริศนาที่ทำให้พระองค์ต้องพาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องกับดินแดนที่ไม่เคยเหยียบย่างเลยสักครั้ง
“เจ้ารู้มั้ยว่า เรือนผมของสตรีเป็นส่วนหนึ่งในการตัดสินว่าผู้หญิงคนนั้นสวยงามมากน้อยเพียงไร และข้าก็คิดว่า ใบหน้าของเจ้าเหมาะกับเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนมากกว่าผ้าโพกศีรษะผืนนี้เสียอีก”
เจ้าชายหนุ่มชูผ้าโพกศีรษะสีน้ำตาลแก่ขึ้นขณะที่ตรัส และถ้อยคำนั้นก็ทำให้ใบหน้าจิ้มลิ้มระเรื่อขึ้นด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ที่ตัวพระองค์เองก็ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ที่แน่ๆ พระองค์ต้องไปจากที่นี่ในตอนนี้ ไปให้พ้นจากรอยยิ้มของบุรุษตรงหน้าให้เร็วที่สุด
“ถ้าอยากได้นักก็เอาไปเลย แต่ขอบอกไว้ก่อนนะ ว่าในห้องของข้ามีผ้าโพกศีรษะอีกเป็นสิบๆ ผืน และข้าก็จะโพกมันทุกวันด้วย” องค์รัชทายาทแห่งอัฟบราทิ้งสายตาดุๆ เอาไว้ ก่อนจะหันหลังแล้ววิ่งไปจากตรงนั้น โดยมีวรองค์สูงของผู้เป็นอาจารย์ส่งยิ้มตามด้วยความพึงพอใจ
“อีกไม่นานนักหรอกฟารีดา เจ้าก็จะไม่ได้ใช้มัน ต่อให้ในห้องของเจ้าจะมีผ้าโพกศีรษะอีกเป็นร้อยๆ ผืนก็ตาม” เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดตรัสกับองค์เองอย่างมาดมั่น